Δεν είναι ότι δεν έχω έμπνευση είναι που με εμπνέει η αρρώστια στους δρόμους.Δεν έχασα το ταλέντο μου στις λέξεις.Πως να χάσεις κάτι που δεν είχες ποτέ;
Νιώθω πολύ ατσούμπαλος σήμερα μωρό μου.Όταν ήμουν παιδί και το χειμώνα οι γονείς μου κλείδωναν το ποδήλατο στην αποθήκη,φοβόμουν πως το ερχόμενο καλοκαίρι θα ξεχάσω την ισορροπία.Ο ίδιος φόβος και τώρα που έχω να γράψω κάτι,καιρό.
Είπα να γίνω καλύτερος άνθρωπος κι άρχισα να ταΐζω καθημερινά το Τζίμη,ενώ φιλοξενώ πια στο σπίτι μου τη Λου.
Το καλύτερο που έχω να σκεφτώ για από δω και πέρα είναι πως όταν γεράσω δε θα φοβάμαι μη πεθάνω.
Καλημέρα εκεί έξω.