Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

In a manner of speaking

 Υπάρχουν παντού.Στολίζουν τους γκρίζους τοίχους της πόλης και αποτελούν τροφή για σκέψη αλλά κι αφορμή για γέλιο στη καθημερινότητά μας.Συνθήματα και στένσιλς γεμάτα οργή,αγανάκτηση η χιούμορ.
 Μου πήρε ένα απόγευμα να βρω μερικά απ αυτά στο ίντερνετ και να φτιάξω ένα βιντεάκι. Χαλάλι...γούσταρα!
 Η μουσική είναι 
το Thousand of apologies των Τούρκων Kafabindunya.


Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Hug me twice,one for my lies and two for my stupidity


 Η ζωή είναι ύπουλη φάση.Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει περνάνε οι στιγμές και σ αφήνουν μισό-μαλάκα σ ένα καναπέ,εντελώς ανήμπορο να γυρίσεις το χρόνο έστω λίγες ώρες πίσω,να μη πεις τις μαλακίες που έλεγες πριν φύγει.Να δώσεις μια ακόμη αγκαλιά η ένα γαμημένο φιλί στο λαιμό.Να της κρατήσεις λίγο ακόμη το χέρι...Τίποτα ρε...τίποτα.Οι δεύτερες ευκαιρίες που μας δίνονται είναι ουσιαστικά οι πρώτες.Δεν έχουν δική τους υπόσταση,ποτέ δεν είχαν.Κρύβονται πίσω από τις καθαυτού πρώτες και μαϊμουδίζουν ασύστολα το ίδιο υφάκι αλλά με διαφορετικές λέξεις.
 Και τώρα εσύ θα πεις,πως έχω μια δεύτερη ευκαιρία να σκεφτώ αυτό που γράφω πριν καλά-καλά το κάνω ανάρτηση και να μη το κάνω η έχω μια δεύτερη ευκαιρία αύριο να μη πιω ξανά η έχω μια δεύτερη ευκαιρία να πά να γαμηθώ με τις μαλακίες που γράφω μες τη ζέστη,μες τη μιζέρια του δωματίου μου.Και η Beth Gibbons που τραγουδά με κλειστά μάτια κρεμασμένη στο τοίχο μου θα μου προτείνει να κάνω το ίδιο λάθος δυο φορές.Να μη τρέξω πίσω απ το λεωφορείο...να μη κλάψω γι αυτά που δε θα έχω την ευκαιρία να κάνω,να χαίρομαι που εκείνη γουστάρει τη μαλακία που με δέρνει σαν άτομο (τι φράση κι αυτή) και να μη σταματάω στιγμή να τραγουδάω εκείνο το...